Bycie mamą to nie choroba

Mama – słowo na które czekałam odkąd wiedziałam, że jestem w ciąży. Dziś jestem już podwójną mamą.

Macierzyństwo zmieniło mnie, moje życie, jednak ciągle jestem kobietą, która kocha życie i którą wkurza wiele rzeczy dziejących się obok. Budowanie rodziny może być jednym z celów życia, ale na pewno nie jest wyznacznikiem mnie jako kobiety.

To tylko część mojej życiowej historii i drogi, którą przede mną otworzyło życie czterdzieści lat temu.
Ten wpis jest moją reakcją na ostatnią rozmowę, w której przyszło mi uczestniczyć, zupełnie przypadkiem.

Żadna z nas nie urodziła się matką w dniu swoich urodzin. Niektóre kobiety pomimo, że fizycznie zostają mamą długo dojrzewają do bycia matką psychicznie. Ja chciałam doświadczyć tego przywileju i radości bycia mamą. Jako mama urodziłam się w chwili, gdy z biciem serca czekałam na pierwszy krzyk Pierworodnej.

Mama – to brzmi dumnie!

Nie zakładaj, że odkąd zostałam mamą to jedynym tematem rozmów ze mną może być rozwój moich dzieci, jedzenie dla dzieci czy ich potrzeby fizjologiczne.
O konsystencji kupy warto pogadać z lekarzem, a ze mną znajdziesz na pewno wiele ciekawych tematów do dyskusji 🙂

Nie zakładaj, że moja droga do macierzyństwa była prosta, łatwa i przyjemna. Tak, wiem przecież moje dzieci urodziły się zdrowe. Tylko zanim to nastąpiło moja psychika i moja cierpliwość została poddana wielkiej próbie.

Co byś zrobiła po diagnozie –

„Pani dziecko będzie mieć Downa”
„Pani dziecko urodzi się bez nerek”?

Dostaliśmy bardzo dużo – dwójkę wspaniałych dzieci.

Kochamy i jesteśmy kochani. Niestety nie każdy tak ma i wiele takich diagnoz, czy zdań rzuconych od niechcenia podczas badania sprawdza się. Wokół nas jest wiele kobiet, które żałobę po dziecku noszą w swoim sercu przez całe życie. Nie zawsze wiemy o tym.

Źródło: Fotolia

Mama to nie cel – to podróż!

Nie zakładaj, że macierzyństwo jest moim celem. To część mojej podróży, część mojego świata, która wzbogaca moje życie od prawie 8 lat. Jestem matką i żoną, ale to nie wszystko w moim życiu.

Jestem kobietą, która ma swoje cele i plany, które nie kończą się na wypranym i poprasowanym praniu.

Nie oceniaj mnie, bo nie chodzisz w moich butach, nie sprzątasz zaraz po tym, jak chciałaś usiąść, bo już posprzątane.
Nie wiesz, co czuję, gdy słyszę od lekarza, że dziecko musi zostać 3 – 4 tygodnie w domu i wiem, że żadnego pracodawcy nie cieszą takie wieści. Nie wiesz, co czuję, gdy moje dziecko dusi się w nocy, albo krzyczy podczas drugiej godziny podróży.

Nie pytaj mnie, czy mi nie żal, czy nie szkoda. Kurcze, ostatnio często słyszałam takie pytanie w kontekście tego, że późno urodziłam dzieci. Wszystko ma swój czas i swoje miejsce. Pewnie, gdybym doświadczała macierzyństwa wcześniej byłoby ono zupełnie inne. Nie wiem, czy lepsze, czy gorsze, ale wiem, że ja byłam inna te kilka, kilkanaście lat temu. Tak, przyznaję mam czasami dość, mam ochotę krzyczeć, trzasnąć drzwiami i uciec.
Na początku nie wiedziałam, czym jest sen, ale przekonałam się, że wystarczą 2 – 3 godziny snu i jestem w stanie funkcjonować. Tak, marzę o tym, aby znów założyć spodnie, które nosiłam przed pierwszą ciążą, ale nie żałuję moich życiowych wyborów.

Nie wykluczaj mnie z życiowych szaleństw dlatego, że zostałam mamą. Oczywiście takie spotkania, wyjazdy będą wymagały ode mnie dużo więcej organizacji niż od kobiety, która nie ma małych dzieci. Pamiętaj, ja nadal chętnie pojadę potańczyć na plaży o świcie słońca i zaśpiewam szanty pod żaglami. To, że nie wybiorę się na każdą taką eskapadę nie oznacza, że nie należy mnie zapraszać 🙂

Szanuj mnie i pamiętaj, że każda matka to także kobieta. To Twoja koleżanka z podwórka, z którą wisiałeś na trzepaku. Dziś na tym trzepaku może bawią się inne dzieci, a może warto tam się znów spotkać?