Kłamię! Co za obłuda. Powtarzam, że mają nie kłamać, że zawsze sobie mówimy prawdę, nawet najgorszą, a potem kłamię jak na zawołanie. Od kilku tygodni, bez mrugnięcia okiem okłamuję swoje dzieci. Kłamstwo towarzyszy przygotowaniom do Świąt, a także towarzyszy nam podczas tych uroczystych dni. Ty pewnie też to robisz, więc powstrzymaj się od myśli, jaka ze mnie zła matka. Kurczę, zresztą cały świat wciska dzieciakom kit i bujdę, a z drugiej strony domaga się prawdomówności.
O co tyle hałasu? O takiego pana z brodą, w czerwonym kubraczku.
Źródło zdjęcia: Fotolia
Prawda czy kłamstwo o Świętym Mikołaju?
Jedyne kłamstwo, które będę kontynuować jak długo się da. Uwielbiam tę magię, ten czar, który towarzyszy opowieściom o Mikołaju. Kłamię z uśmiechem na twarzy, z nieukrywaną satysfakcją z tego, co robię i na dodatek nie wstydzę się tego, co robię.
Ja nawet trochę wierzę w tego Mikołaja. W to, że w sumie każdy z nas może być Jego pomocnikiem, że kupując naszym najbliższym prezenty i tworząc odpowiednią oprawę stajemy się takim Mikołajem. Niejednokrotnie idę nawet o krok dalej, wymyślając na poczekaniu odpowiedzi na najbardziej zaskakujące pytania o tego Jegomościa, znów kłamię. Czytane książki o Bożym Narodzeniu wcale nie pomagają w omijaniu kłamstw. Czytam i zachwycam się kolejną wersją opowieści wigilijnej i szczepię tę wiarę w moich dzieciach.
Źródło: Fotolia
Będę to robić dopóki dzieciaki pozwolą mi na to. Będę przygotowywać marchewki dla reniferów, ciasteczka i mleko dla Świętego. Kiedy pójdą spać będę nadgryzać ciastko i wylewać połowę mleka, a marchewkę schrupię ukradkiem. Będę rano razem z dziećmi zachwycać się tym, że znów wszedł niepostrzeżenie, że nikt z nas nie usłyszał. Będę kłamać i wierzyć naiwnie jak dziecko, że może to jednak prawda.
Też celebrujecie wiarę w Mikołaja? A może Wasze dzieci wierzą w inne dobre duszki?
Kto przynosi prezenty pod choinkę?
W moim rodzinnym domu prezenty przynosił Mikołaj. Pamiętam, chociaż nie wiem w jakim kontekście, że przez chwilę pojawił się Gwiazdor (może to kwestia Wielkopolski),
a w niektórych bajkach czytałam, że za tę część Świąt odpowiada Dziadek Mróz.
Okazuje się, że jest więcej regionalizmów jeśli chodzi o sprawcę prezentowego zamieszania. W Polsce, w zależności od regionu, prezenty przynosi: Mikołaj, Gwiazdor, Dzieciątko, Gwiazdka, Aniołek, Dziadek Mróz.
Nie ma dla mnie znaczenia czy to Gwiazdor, Aniołek, czy Mikołaj.
Każda z tych postaci niesie z sobą magiczne przesłanie. Jest częścią magii w te Święta. Nie wiem, w jaki sposób powiem dzieciom, że to wszystko magia. Wiem, że chciałabym, aby wierzyły w to jak najdłużej. Sama chciałabym nadal wierzyć 🙂
7 komentarzy
Tak ja też chciałabym by mój młodszy synek wierzył jak najdłużej w tą magiczną postać Mikołaja. U nas przychodzi Mikołaj i jak widzę z jakim przejęciem recytuje swoje wierszyki i śwpiewa piosenki, a potem jak czestuje brodatego pana ciasteczkami które ze mną upiekł.To jest piękne.
Gosia, dokładnie tak 🙂 Ja to wręcz chciałabym być na miejscu tych dzieciaków 🙂
U mnie też 2 razy prezenty przynosi Mikołaj – na Mikołaja i w wigilię. Uważam, że takie historie umilają dzieciom święta, tworzą magię, jak przyjdzie czas to zrozumieją prawdę.
Wiara w Mikołaja to dla mnie coś więcej niż wiara w pana w w czerwonym kubraczku…to wiara w to, że można czynić dobro, tak po prostu i mieć z tego powodu sporą frajdę
Chce, by wierzyli. Nie odbiorę im tego, ani sobie. Dal mnie to cześć świąt, tradycja. Bez, której święta byłyby totalnke do d. Teraz już Święta nie sa takie jak kiedyś, a bez wiary w mikołaja?
Na mikołajki jest Mikołaj. Na gwiazdkę – gwiazdor.
U nas (Wielkopolska) jest Gwiazdor. Znam dzieci, które wierzą i te, które nie wierzą. Myślę, że to oczekiwanie, niepewność, wyobrażenie tego Mikołaja czy Gwiazdora wzbogaca emocje dzieci. Oczywiście do pewnego wieku. 🙂
Czyli coś jest z tym Gwiazdorem w Wielkopolsce 🙂